Een weekje Beijing - Episode I: A False Hope
Door: Rudy
Blijf op de hoogte en volg Rudy
04 Maart 2009 | Hong Kong, Tai Po
Zo, het wordt maar weer eens tijd dat ik iets van mij laat horen. Ik zit al bijna een maand in Hong Kong - het gaat veel te snel.
Om te beginnen heb ik nu de foto's op mijn harde schijf staan en ik zal nog even puzzelen om die online te krijgen zodat jullie ook wat mooie plaatjes bij de verhalen kunnen zien. Dat komt binnenkort, ik beloof het (misschien)!
Maar goed, we zitten hier niet voor de prietpraat; bovenaan de pagina staat ten slotte 'Een weekje Beijing' en dat is ook precies waar ik het over ga hebben.
Want wij zijn dus naar Beijing geweest.
Met 'wij' bedoel ik dan Albert-Wim en mijzelf. Wij waren altijd al van plan geweest om tijdens ons buitenlandverblijf het vasteland op te stappen en aangezien wij een weekje 'Reading week' hadden (geen les) leek het moment daar.
Een dag voor ons geplande vertrek (ja ja) stapten wij een reisbureau binnen en regelden wij halsoverkop een visum en een ticket. Van voorbereiding was nauwelijks te spreken; wij kwamen er de avond van te voren nog even achter dat het KOUD was in Beijing (wij waren er maar vanuit gegaan dat het daar ook 25 graden zou zijn).
Na haastig inpakken en een paar uur slaap gingen wij op pad. Eenmaal op het vliegveld aangekomen begon de ellende al; eerst begaf AWs goedkope neprugzak het ("Ik pak snel het andere bandje maar vast voordat deze ook knapt" - drie keer raden wat er toen gebeurde) en het bleek dat we ook niet konden pinnen.
Een hele aparte vlucht later (aerobics en een zangnummer van de stewardessjes) waren we eindelijk in Beijing, zonder geld, zonder gepaste kleding en met een kapotte rugzak. Het werd onmiddelijk duidelijk dat we hier niet meer in Hong Kong zaten; de sfeer was net zo koud als de temperatuur.
Voor alle duidelijkheid, in tegenstelling tot Hong Kong is het vasteland China een communistische samenleving. In de praktijk is het een corrupte boel en zo kapitalistisch als wat, maar je ziet nog steeds rare figuren in berenmutsen en de jassen van hun vaders over de straten patrouilleren en hoort boze slogans over verborgen luidsprekers bulderen. Ook de mensen op straat staren je argwanend aan en mocht er eens iemand aardig tegen je doen (en Engels spreken) kun je er donder op zeggen dat ze iets van je willen. Ik zou uren door kunnen typen in een poging de sfeer te beschrijven, maar het valt gewoon niet voor te stellen zonder het zelf meegemaakt te hebben. Waar het op neer komt is dat we ons als buitenlanders absoluut niet welkom voelden.
Nu zitten jullie allemaal natuurlijk op het puntje van jullie collectieve stoel (toch?) en dat is juist waarom ik dit berichtje nu ga beeindigen. Dit was nog maar het begin, jongens en meisjes: wordt vervolgd....
Om te beginnen heb ik nu de foto's op mijn harde schijf staan en ik zal nog even puzzelen om die online te krijgen zodat jullie ook wat mooie plaatjes bij de verhalen kunnen zien. Dat komt binnenkort, ik beloof het (misschien)!
Maar goed, we zitten hier niet voor de prietpraat; bovenaan de pagina staat ten slotte 'Een weekje Beijing' en dat is ook precies waar ik het over ga hebben.
Want wij zijn dus naar Beijing geweest.
Met 'wij' bedoel ik dan Albert-Wim en mijzelf. Wij waren altijd al van plan geweest om tijdens ons buitenlandverblijf het vasteland op te stappen en aangezien wij een weekje 'Reading week' hadden (geen les) leek het moment daar.
Een dag voor ons geplande vertrek (ja ja) stapten wij een reisbureau binnen en regelden wij halsoverkop een visum en een ticket. Van voorbereiding was nauwelijks te spreken; wij kwamen er de avond van te voren nog even achter dat het KOUD was in Beijing (wij waren er maar vanuit gegaan dat het daar ook 25 graden zou zijn).
Na haastig inpakken en een paar uur slaap gingen wij op pad. Eenmaal op het vliegveld aangekomen begon de ellende al; eerst begaf AWs goedkope neprugzak het ("Ik pak snel het andere bandje maar vast voordat deze ook knapt" - drie keer raden wat er toen gebeurde) en het bleek dat we ook niet konden pinnen.
Een hele aparte vlucht later (aerobics en een zangnummer van de stewardessjes) waren we eindelijk in Beijing, zonder geld, zonder gepaste kleding en met een kapotte rugzak. Het werd onmiddelijk duidelijk dat we hier niet meer in Hong Kong zaten; de sfeer was net zo koud als de temperatuur.
Voor alle duidelijkheid, in tegenstelling tot Hong Kong is het vasteland China een communistische samenleving. In de praktijk is het een corrupte boel en zo kapitalistisch als wat, maar je ziet nog steeds rare figuren in berenmutsen en de jassen van hun vaders over de straten patrouilleren en hoort boze slogans over verborgen luidsprekers bulderen. Ook de mensen op straat staren je argwanend aan en mocht er eens iemand aardig tegen je doen (en Engels spreken) kun je er donder op zeggen dat ze iets van je willen. Ik zou uren door kunnen typen in een poging de sfeer te beschrijven, maar het valt gewoon niet voor te stellen zonder het zelf meegemaakt te hebben. Waar het op neer komt is dat we ons als buitenlanders absoluut niet welkom voelden.
Nu zitten jullie allemaal natuurlijk op het puntje van jullie collectieve stoel (toch?) en dat is juist waarom ik dit berichtje nu ga beeindigen. Dit was nog maar het begin, jongens en meisjes: wordt vervolgd....
-
04 Maart 2009 - 06:36
Albert-Wim Reitsma:
Rudy Nudy, je hebt zooo gelijk! haha maaar toch mooie tijd gehad ondanks alles! een mega ervaring rijker! -
04 Maart 2009 - 06:47
Margreeth:
Ja, leuk hoor ... ons nieuwsgierig maken en dan al stoppen. Snel een vervolg gewenst !
Zo te lezen is het dus beter om in het warme (letterlijk en figuurlijk) Hong Kong te zitten. Nog meer reisjes gepland ? -
04 Maart 2009 - 09:00
Yvonne:
Jaaaa, klim maar gauw weer in je toetsenbord voor het vervolg, want nou wordt het echt spannend! Je bent wel goed in het schrijven van cliffhangers, zeg... -
04 Maart 2009 - 10:12
Tjar:
Damn, dat had ik ook niet verwacht, dat ze zo onvriendelijk waren. Ik ben benieuwd naar het vervolg! -
06 Maart 2009 - 17:47
Oma Aukje:
Hè toe Rudy, doe niet
zo flauw. -
06 Maart 2009 - 22:27
Rudy:
Deel twee is er al hoor oma....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
